یک

سلام

نشستم توی اتاقم و دارم بوی بارون رو عمیقا میکشم توی ریه هام. هوا عالیه! بارون غیرمنتظره ترین و باحالترین اتفاقیه که میتونه توی شبهای تابستون اتفاق بیفته

ذهنم پرواز میکنه سمت شبهای شهریور چندسال پیش که هرشب بارون بود و من و کتابچه شعر فریدون مشیری کنار پنجره و یه لذت وصف نشدنی! یه احساس معلق بودن و سرخوشی فقط با بارون و شعر!

واقعا چیشد که از اون حس، از اون لذت، و از کتاب خوندن دور شدم؟؟ جوابش خیلی سخت نیست برام! ولی میخوام برگردم... به زندگی:)

+انگیزه اصلیم از ساخت این وبلاگ نوشتن درباره کتاباییه که قراره بخونم! برای شروع، امشب کتاب قلعه حیوانات یا فلورانس نایتینگل رو شروع میکنم.. تنبلی ممنوع!